चेहरे आणि भास

सतत चित्रांच्या विचारात विचारात असल्याचा
एक परिणाम,
जिकडे तिकडे दिसतात चित्रं .
झाडात ,सावल्यांमध्ये ,सांडलेल्या पाण्यात ,
भाकरीच्या तुकड्यात ,ढगात ,
आकारतात चेहरे .

राग .. गाण्यातला

तंबोरा छेडल्यावर होणारी जादू
आपल्याला आता नवीन नाही .
तरूने ती जादू त्या दिवशी पहिल्यांदाच अनुभवली .
त्याला वाटलेलं आश्चर्य त्याच्या डोळ्यात स्पष्ट दिसत होतं .
दोन तीन वेळा तारा छेड्ताच त्याला मोठी गंमत वाटली .
आता त्याला तारा छेडायच्या होत्या !
आणि तो सरसावून तिथं तंबोर्‍याशेजारी उभा राहिलाच .
त्याने स्वत:च्या बोटांनी तारांना स्पर्ष केला ..
आणि स्वर झंकारले .
खूप वेळ हवेत थरथर होती .
तरू माझ्याकडे बघून हसत होता .
आता तर तरू त्या सुरांबरोबर गातो ..
‘आ sssss '

राग ..पण गाण्यातला नाही !

माणसं रागावतात .आवाज करतात .नाराजी व्यक्‍त करतात .
जीवनगाणं काही काळासाठी बेसूर होतं .
त्याला पुन्हा लगेचच सुरावर घेवून येणं जमायला हवं .
हा राग गाण्यातल्या रागासारखा आळवत बसणं चांगलं नाही .
तो घट्ट मुठीत आवळायला हवा .
अशीच काही रागा-रागात काढलेली चित्रं आहेत ही .
कमीत कमी वेळेत संपवलेली .

प्रवासातली चित्रं

प्रवासातली माणसं पुन्हा नाहीतच भेटत सहसा ,
पण चित्रात येऊन बसली तर मग भेटत राहतात ..
हवी तेंव्हा .
अलिकडच्या एका प्रवासात केलेल्या रेखाटनातली ही काही चित्रं

पक्षी जाय दिगंतरा ...

एक पक्षी
करतो सोबत सर्वांचीच..
हसवतो ,रडवतो ,चिंतन करू लागतो ,
गप्पा मारतो ,
स्वप्‍नं दाखवतो ,
तो लागतो कुणीतरी ..
खूप खूप जवळचा !
कदाचित ..
आपण कुणी नसतोच
तो पक्षी़च असतो कुणीतरी
कारण
तो गेलाच जर का निघून
तर
आपण नसतोच मग नंतर !!